Wymiary: 

Wysokość: 72 cm

Wysokość siedziska: 37 cm

Wysokość podłokietników: 57 cm

Szerokość 72 cm

Głębokość: 77 cm

Materiały:

Rama: Dąb lub Orzech

Siedzisko: tworzywo sztuczne, stal, lity buk, sklejka,
pianka, filc, sprężyny kieszeniowe, guma


Architekt Ib Kofod-Larsen (1921-2003) miał udaną karierę w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, kiedy duńskie wzornictwo kwitło na całym świecie. Duża część jego obszernego katalogu mebli została zaprojektowana na rynek inny niż duński i wyprodukowana za granicą. Pracował zwłaszcza dla amerykańskich, szwedzkich, brytyjskich i niemieckich firm i producentów mebli i może to być powód, dla którego jego meble niezasłużenie stały się bardziej znane na arenie międzynarodowej niż w jego ojczystej Danii. Ib Kofod-Larsen był częścią ruchu znanego jako Duńska Nowoczesna, ale nieco zszedł na dalszy plan i pracował w cieniu Kaare Klinta, Hansa J. Wegnera, Børge Mogensena, Arne Jacobsena, Finna Juhla i Nanny Ditzel. Dziś jest uważany za jedno z najbardziej niedocenianych – ale najbardziej ekscytujących – nazwisk na duńskiej scenie projektowej. I jeden z największych mózgów projektantów, jaki kiedykolwiek miał Dania. „Jego meble są wyrafinowane i proporcjonalne, z pięknymi sylwetkami i rzeźbiarskimi, organicznymi liniami i krzywiznami”. Choć sam czuł się rzemieślnikiem – a do projektowania mebli nie miał akademickiego podejścia – w jego projektach jest coś poetyckiego i artystycznego. Miękkie linie. Wizualna lekkość. Czystość grafiki. Wolna, artystyczna ekspresja. Był purystą. Człowiek szczegółu. Na pierwszy rzut oka jego meble mogą wydawać się proste, ale po bliższym przyjrzeniu się są pełne szczegółów. Jest pomysłowy i graniczy z inżynierią. Rysował, rzeźbił, wykonywał prototypy, był zaangażowany w produkcję i uczestniczył w całym procesie, aż do każdego testu i uruchomienia. Był kreatywnym projektantem, być może jednym z największych projektantów złotego wieku duńskiego designu. Przyjął nowatorskie podejście. Nie tylko do mebli, ale do sposobów myślenia o meblach. Przede wszystkim miał wyjątkowe zrozumienie materiałów i wyczucie potencjału drewna oraz jakości użytych surowców. Często pracował w różnych gatunkach drewna – głównie teak i palisander w połączeniu z prawdziwą skórą. Dla Kofod-Larsena najważniejsze było, aby meble sprawiały przyjemność. W dotyku i podczas siedzenia w nim. Ze wszystkimi swoimi krzesłami, The Penguin, The Seal i Elizabeth Lounge Chair, skupił się na osobie, która miała na nich siedzieć.